Chiapas

Hola,

Omdat een toeristenvisa in Guate maar zes maanden geldt (drie maanden plus verlenging van drie maanden) moest ik voor 18 maart het land uit en dit voor minstens drie dagen. Zogezegd zogedaan en vrijdag 16 maart vertrok ik naar het zuiden van Mexico, Chiapas. Ik heb het rustig aangedaan en na twee dagen (met tussenstop in huehuetenango) arriveerde ik in San Cristóbal de Las Casas, een van de belangrijkste steden van de streek Chiapas. San Cristóbal is een heel kosmopoliete, Europees getinte stad. Je vindt er bijna alles wat je in Belgie zou vinden, het klinkt mss raar maar ik was zo blij om eens echt grof brood te eten, mmm.

Ik reisde alleen en had wel zin om mensen te ontmoeten, wat later helemaal geen probleem leek te zijn. Het is zo veel makkelijker om andere mensen te leren kennen als je alleen op stap bent! Ik besliste om te logeren in het backpackershotel, echt een gezellige plaats, kamers van 10 personen, een keuken, een TV en boekenruimte en vooral een prachtige tuin waar elke avond een kampvuur werd georganiseerd. De avond dat ik arriveerde trok ik er op uit om te stad te verkennen. Ik ontmoette twee Mexicaanse meisjes en die hebben me een rondleiding gegeven door de stad met bezienswaardigeheden en verhalen die niet terug te vinden zijn in de reisgids. Over beelden waar het hoofd is van afgehakt, over geesten, over gek geworden kunstenaars en plotselinge blikseminslagen, over kerken die van elkaar stelen en aquarelgekleurde huizen.

De volgende dag heb ik een hele dag rondgedwaald in San Cristóbal en ben ik de dingen gaan bezoeken die ik wou zien; de hele reeks gekleurde kerken, het parque central, het museum Nabolom ( wat het huis was van een Deens koppel dat heel hun leven heeft gevochten voor de rechten van de indiaanse bevolking, een schitterend koloniaal huis met een heleboel interessante info) en het museum voor Maya geneeskunde (Mayas hebben bijna tegen alles een geneesmiddel uitsluitend gemaakt van bloemen, planten en kruiden, zelfs tegen haaruitval) en de rest van het historische centrum met heel veel historische gebouwen en gezellige markten. En s avonds heb ik veel toffe mensen leren kennen rond het kampvuur.

De volgende dag heb ik met twee Deense meisjes van het hotel een tour gedaan naar Palenque. Dit is een maya site in het midden van de jungle met heel veel prachtige tempels. Onderweg zijn we ten eerste Agua Azul en ten tweede Misol Ha gaan bezoeken. Agua Azul zijn watervallen in de jungle waar je super kunt zwemmen en Misol Ha is een enkele gigantische waterval van wel 30 meter hoog waar je achter kunt wandelen, indrukwekkend. De tour vertrok om zes uur in de ochtend en bijgevolg kwamen we uitgeput aan om negen uur savonds.

De volgende dag was echt een unieke ervaring. Ik ben met een Australische jongen een zapatistenkamp gaan bezoeken. Zapatisten zijn rebellen die leven in de streek van Chiapas en die onafhankelijk van de volgens hen slechte Mexicaanse regering gemeenschappen hebben opgericht die werken volgens een communistisch principe. Eerst moesten we voor een raad verschijnen van een vijftal gemaskerde mannen en later mochten we een kijkje nemen in de cooperatieven, de kliniek en de school (ook educatie en gezondheidszorg organiseren ze onafhankelijk van de Mexicaanse regering voor de inwoners van de vele onafhankelijke dorpjes). De rest van de dag heb ik nog wat in San Cristóbal en het hotel rondgehangen met Rory, de australische kangoeroe ;-) In de namiddag ontmoette ik twee canadese meisjes en een ijslandse en samen met een zweed en de kangoeroe zijn we savonds uitgeweest. We zijn naar twee concerten geweest en daarna weet ik het zo nie al te goed meer :-) San Cristóbal telt heel wat supergezellige sfeervolle bars. De volgende dag was het tijd om terug naar huis te gaan, donderdag ben ik doodmoe maar heel voldaan gearriveerd in Guate.

Ondertussen zijn we ook al het weekend gepasseerd, er waren hier wijkfeesten in La Esperanze omwille van het 24 jarig bestaan ervan. Heel veel gedanst! Vrijdag ben ik dan weer naar een toneel geweest dat ging over Guatemalteekse legenden, de acteurs zijn jonge gasten die we goed kennen en die veel op het dak rondhangen. En ondertussen is er in onze wijk een basketbalteam opgericht waar ik regelmatig met meetrain. Goede basketters, dat is zeker, maar Guatemalteken zijn zo klein dat ik daar regelmatig wel eens kan van profiteren en scoren ?.

Vandaag, maandag, is mijn voorlaatste week lesgeven ingegaan. Volgende week is het Semana Santa (de Paasweek) en is er geen les. Die Mexicaanse waar ik voor ga werken in Mexico komt op controle of alles wat er is gezegd in de Montessoricursus wel is opgevolgd. Ik ga met haar waarschijnlijk ook naar El Salvador waar ze een andere cursus heeft gegeven. Daarna nog een week lesgaven en dan zit het er op, dan vertrek ik met Nora (die Mexicaanse vrouw) naar Mexico voor een nieuwe uitdaging.

Knuf Bram