Valle de Bravo

Hey iedereen,

Mijn laatste twee weken in Guate verliepen nogal chaotisch. Van les geven is er niet zoveel meer in huis gekomen. In mijn voorlaatste week ben ik, zoals reeds vermeld in mijn vorig bericht, naar El Salvador geweest. Daarna reisde ik met Nora en haar kindjes naar enkele plaatsen in Guatemala (ze wou haar kinderen Guatemala laten zien) om tenslotte mijn laatste week af te sluiten in UPAVIM met de kinderen. Mijn laatste werkdag hebben we een feestje gehouden met de leerlingen en s`avonds had ik een afscheidsfeestje. Eerst hebben de vrouwen (de UPAVIMAS of de vrouwen die in de organisatie werken) gekookt (of beter gezegd gebarbecued) en daarna was er een geweldig feest en tijd om afscheid te nemen.

Ondertussen ben ik reeds in Mexico aangekomen en deftig geïnstaleerd, ik woon in bij een Mexicaanse familie in Valle de Bravo, een koloniaal stadje aan een groot meer. Ik geef les aan de twee zonen van de familie. De éne heet Sebastian en is 15 jaar. Dit schooljaar is hij al een paar keer van school gezwierd en het probleem was dat hij heel de dag op straat rondhing. Van 8 tot 11 u in de morgen moet ik hem voorbereiden op het eerste jaar hoger secundair (bij ons het vierde middelbaar), vooral wiskunde en fysica. Daar bovenop geef ik ook Duits en gitaar aan hem. Aiai, Duits, het is zeker 10 jaar geleden dat ik iets van Duits heb gehad… Van 11 tot 14 volg ik elke dag een cursus Montessori voor secundair onderwijs en van 3 tot 4 help ik de andere zoon, Santiago (11 jaar) met zijn huiswerk. Voorlopig loopt alles naar wens, maar het is zeker niet gemakkelijk de zaken onder controle te houden, de mama is blind aan het worden en heeft helemaal geen autoriteit over haar zonen en bovendien is de vader is vertrokken…De vraag is vooral wat ik kan doen aan de situatie in slechts drie maanden, we zien wel. Daarna ben ik van plan om een beetje rond te reizen met het geld dat ik hier aan verdien.

Het is in ieder geval aanpassen in Mexico, het klinkt misschien raar maar terugkeren naar de luxe deed me bijna kotsen om het lelijk uit te drukken, in Guatemala waren we al zo aangepast aan de beperkte middelen en nu in Mexico…het stadje waar we leven is bijna een kopie van een spaans dorp (net zoals het merendeel van de Mexicaanse steden en dorpen), je kan hier bijna alles krijgen wat er in Spanje en Europa te koop is en de economische en sociale ontwikkeling verschilt bijna niet. Hiermee wil ik niet zeggen dat er geen armen in Mexico zijn (in sommige streken is de armoede minstens even hoog als in Guatemala), alleen dat ik in een vrij rijke streek ben terechtgekomen en bovendien is dit een dorp waar veel Mexicaanse rijken zijn komen wonen (of een buitenverblijf hebben) omwille van het meer waar men naar hartelust kan watersporten en deltavliegen. Dit heeft als gevolg dat dit dorp een heleboel sjieke winkels, clubs, yachts en restaurants heeft. Eens wat anders dan krottenwijken, straatkinderen, straatbendes en een gemiddelde van 61 moorden per dag (ter vergelijking: in Mexicocity wordt er gemiddeld 1 persoon vermoord per dag).

Ik ben trouwens vorig weekend Mexico-city gaan bezoeken, waw, wat een prachtige stad. Zoals ik reeds eerder heb vermeld lijkt Mexico nogal goed op Spanje (gemixt met Indiaanse cultuur) en Mexico city was bijna een kopie van Madrid en omdat Madrid één van mijn lievelingssteden is heb ik me zeker niet verveeld. De stad heeft mooie, grote parken, een hoop interessante museums, gezellige bars en een rustige kosmopoliete sfeer. Eén ding is zeker, twee dagen was veel te kort om de stad te ontdekken en ik hoop snel terug te kunnen keren.

Vele groeten

Bram